Zwiedzający lubią to miejsce

  TeresA sienKiewicz-Miś/GN Za tą bramą kryją się dziesiątki drewnianych obiektów Znają je przedszkolacy, uczniowie, dorośli. Bo tutaj, wśród zieleni i kwiatów, można odpoczywać i poznawać przeszłość Śląska Opolskiego w różny sposób: oglądając zgromadzone zabytki kultury ludowej, uczestni­cząc w lekcjach i warsztatach muze­alnych, konkursach, w imprezach folklorystycznych, obrzędowych, wystawienniczych, spektaklach teatralnych.

Drewniane zabytki zgromadzone tutaj to m.in. kościół z Gręboszowa, młyn wodny wkomponowany w sztuczny ciek wodny okalający teren muzeum, wiatraki, chałupy z okolic Olesna i Opola, spi­chlerze, kuźnia, kapliczki, gołęb­niki zlokalizowane na obszarze 10 hektarów. Poszczególne zagrody i pojedyncze budynki łączy sieć dróg, ścieżek, mostków. Wokół ro­sną krzewy, drzewa i uprawiane kiedyś rośliny: len, proso, gryka, pasternak. Przy starych zagrodach w ogródkach warzywnych i kwia­towych rosną słoneczniki, malwy, nagietki, marchewka i szczypiorek. A we wnętrzach zabytkowych obiektów drewnianej architektury oprócz wystaw stałych, ukazujących ich autentyczne wyposażenie, Muzeum Wsi Opolskiej organizuje wystawy cza­sowe o charakterze etnograficzno-historycznym i plastycznym.

Od chwili rozpoczęcia działalności przygotowanych zostało ponad 200 takich wystaw, spośród któ­rych kilka uzyskało znaczące wy­różnienia i nagrody w konkursach Ministerstwa Kultury i Dziedzic­twa Narodowego (m.in. kilka razy najważniejszą dla muzealników -Nagrodę Sybilli).

Muzeum zaczęło gromadzić za­bytki w 1961 r. Ważną rolę odegrał w tym czasie Stanisław Bronisz, kierownik Działu Etnograf i Mu­zeum Śląska Opolskiego w Opolu, inicjator badań naukowych doku­mentujących obiekty zabytkowe kwalifikowane do skansenu; był pierwszym dyrektorem muzeum, które zostało udostępnio­ne zwiedzającym w 1970 roku.

Z okazji 50-lecia Muzeum Wsi Opolskiej otrzymało Odznakę Ho­norową „Za Zasługi dla Województwa Opolskiego”, wy­różniono je również Krzyżem Na­rodowego Czynu Zbrojnego za po­pularyzowanie pamięci o ludziach i czynach, za pamięć o tysiącach po­mordowanych i za przypominanie o losach Kresowiaków. Obchodom towarzyszyła ogólnopolska konfe­rencja muzealników i urzędników zajmujących się krajobrazem wiej­skim i podmiejskim pt. „Między starym a nowym”, na której dys­kutowano o pozytywach i negaty­wach stylizacji nowo powstających obiektów na stare.

A na zakończe­nie roku jubileuszowego opolscy muzealnicy zaprosili na Jesienne Targi Sztuki Ludowej i Targi Pszczelarskie.