Na pierwszy rzut oka panowie w pióropuszach (patrz okładka) mogą wydawać się śmieszni. Pomyśli ktoś – dorośli ludzie, a bawią się jak dzieci.
więcej z tego numeru »
Od samego początku Świątynia Opatrzności Bożej nie miała szczęścia, jakby Opatrzność Boża nad nią nie czuwała. Kamień węgielny wmurowano na terenie dzisiejszego Ogrodu Botanicznego w Warszawie 3 maja 1792 r., a więc 216 lat temu. Wtedy na kamieniu się skończyło.
O Chinach od wielu miesięcy jest coraz głośniej. Głównie za sprawą zbliżającej się olimpiady, a ostatnio także tragicznego w skutkach trzęsienia ziemi.
Kiedy w 1795 r. dokonał się III rozbiór Polski, tylko niewielki procent poddanych Królestwa Polskiego zdawał sobie sprawę z tego, co się stało. Jak dowodzą historycy, tylko kilkaset tysięcy mieszkańców spośród kilkunastu milionów miało świadomość, że Polska utraciła niepodległość i wpadła w łapy trzech zaborczych państw.
Drugiego maja, w Dniu Flagi Narodowej, premier Donald Tusk wygłosił orędzie do narodu. Niektórzy utrzymywali, że było to tylko uroczyste przemówienie czy też przesłanie, gdyż orędzie zarezerwowane jest wyłącznie dla prezydenta.
Nie, to niemożliwe! Takie historie mogą się zdarzyć, ale tylko za siedmioma górami i za siedmioma rzekami, czyli nigdzie. Albo w filmowym horrorze. Zaręczam, że wielu Czytelników w ten właśnie sposób zareaguje na tekst pt. „Moja żona była opętana” na stronach 22-25.
Można śmiało powiedzieć: kolejny sukces. Benedykt XVI odniósł w USA sukces. Podbił Amerykę, podobnie jak kilkakrotnie w przeszłości zrobił to Jan Paweł II.
Zawsze bardzo denerwował mnie miś Uszatek. Kiedy wieczorem kładł się spać, dokładnie się mył, szorował zęby, grzecznie żegnał się z widzami, ale nigdy się nie modlił. Bajki na dobranoc mają wyrabiać w dzieciach dobre nawyki.
W wojennej Warszawie zakazane były piosenki. Dzisiaj piosenki są dozwolone, ale za to na listę zakazanych trafiły niektóre słowa. Przykładem najlepszym jest słowo „modlitwa”. W telewizji można za kogoś trzymać kciuki, ale absolutnie nie modlić się.
No i jeszcze jedno. Jak Szanowni Czytelnicy zauważyli, od tego numeru „Gość” wygląda inaczej niż przez ostatnich kilka lat. Mam nadzieję, że lepiej.
