Od książkowego debiutu w 1990 r. przylgnęła do niego łatka „klasycysta”, choć swoją późniejszą twórczością Krzysztof Koehler wielokrotnie dowodził, że – jak napisał Ireneusz Staroń – „rozpiętość form i gatunków sytuuje się tutaj pomiędzy krańcowo odmiennymi biegunami ekspresji”. Sam o sobie Koehler mówi, że jest „bardzo awangardowym klasykiem”. To paradoksalne określenie dobrze oddaje nie tylko istotę pisarstwa, ale też bogactwo osobowości poety, który w tym roku obchodził 60. urodziny.