Betlyjka Kristy i Achima

  Romek Koszowski/GN Widziołeś tych czech bogoczy?
Wystrojyni, łobładowani. Co łoni mogom mieć w tych miechach? Pewnie jakie gyszynki Achimowi chyba sie trocha dżimło. Lampki na choince migajom, telewizor sie świyci, ale to co leci na ekranie, to przeca niy jes to, co sie puścił – zachodził w gowa nasz bohatyr.   

Pamiyntoł, że jego Krista rycała z drugigo pokoju, że jak to tak idzie siedzieć do nocy i paczeć na ta pierzińsko skrzinia. Ale do tego jij hajowanio sie, to już był przizwyczajony. Gorzij, z tymi chopkami, kiere mu sie terozki przed łoczami stowiajom.

Achim mioł wrażynie, że figurki ze stojoncyj nad telewizorym betlyjki zaczyły sie ruszać. Widzioł wyraźnie, jak wół i łosioł maszkycom siano, Dzieciontko dźwigo gowa, a do żłobka zbliżajom sie Czej Królowie, w tym jedyn na kameli, kieryj w zeszłym roku mało niy poczaskała jego wnuczka. Ale to niy było nojdziwniyjsze.

Chwila potym zauważył, że figurki niy ino sie ruszajom, ale zaczynajom tyż godać. Szczególnie dwóch pastyrzy, kierzy stoli z prawyj strony, dało sie do godki:

- Widziołeś tych bogoczy? Wystrojyni, łobładowani. Co łoni mogom mieć w tych miechach? Pewnie jakie gyszynki. No i jak my przy nich wyglondomy? - nerwowoł sie mniyjszy.

- Przestoń, przestoń! - uspokajoł wiynkszy.

- Tyż muszymy im co dać. Ino co? - niy dowoł za wygrano mały.

- Nojlepij to ty im dej spokój. Świynty spokój, bo to i świynto rodzina.

- Niy po to nos chyba tyn anioł sam wołoł, żeby my tukej stoli, jak jakie boroki.

- To co momy zrobić?

- A bo jo wiym.

- No jo tyż niy wiym.

- A może by im tak co zagrać? - ciepnoł idea mały i tak tyż zrobili. Wziyni piszczołka, lira i zaczyli muzykować, nojpiyknij, jak sie ino dało.

Jak to usłyszały anioły, nojprzód zaczyły sie w rytm pastyrskij melodii kolybać, a za chwila śpiywać. A że chóry anielskie niy łod dzisiej swoja renoma majom, to i dały koncert jakich świat niy widzioł. Achim przeciyroł ślypia ze zdziwiynio i uwierzyć niy móg w to, co słyszoł i na co paczoł.

- Krista, Krista! Pódź sam ino! No łobejrzij sie to! No zobocz! - zaczoł wołać swojo baba z drugij izby. Ale Krista, jak to Krista. Poszła spać wcześnij i niy miała zamiaru z wyra w środku nocy wyłazić.

- Krista, no dyć rusz sie! - ekscytowoł sie Achim.

W końcu Krista - ledwo żywo - przikulała sie do pokoju i zaczyła bez wnikanio w szczegóły przezywać na Achima, że chyba łogupioł, że jom ło tyj porze szteruje. Oczywiście, jak ino wejrzała na betlyjka, żodno z postaci już ani niy godała, ani niy ruszała sie. Achim zaklinoł sie, zarzekoł, że przed chwilom dzioły sie sam cuda, ale udowodnić tego już niy był w stanie.

- To na pewno te makówki - doszła do wniosku Krista. - Micha na Wilyjo, drugo na Nowy Rok, czecio na Czech Króli i żeś łod tego maku już chyba chopie cołkiym zgupioł!

- Ale przeca... - próbowoł dojś do głosu Achim.

- Śniyło ci sie i tyla! Gaś ta choina, telewizor i bier sie chopie spać! - zarzondziła Krista i Achim niy mioł wyjscia. Zrobił, jak mu kozała. Ale wyłażonc z izby, roz jeszcze wejrzoł na betlyjka i zdowało mu sie, że mniyjszy z pastyrzy mrugo do niego łokiym.

Czy tak było - niy wiy tego do dzisioj, ale dołby sie rynka ucionć, że ja...