Chagall za rogiem

W 1906 wyjechał do Sankt Petersburga, gdzie nie udało mu się zdać do wybranych szkół malarskich, ale studiował w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki. Trzy lata później zaczął studia u Leona Baksta, które, jak sam stwierdził w autobiografii, zdeterminowały jego przyszłość. Odtąd wiedział, że będzie malować. Wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie poznał ówczesną elitę malarską i literacką: Amadeo Modiglianiego, Ferdynanda Légera, Blaisa Cendrarsa, Guilliama Apollinaira, Maxa Jacoba. W Berlinie w galerii „Der Sturm” zorganizowano mu pierwszą indywidualną wystawę.

Zdjęcie rodzinne, wykonane podczas 95. urodzin artysty w 1983 r.

Do rodzinnego Witebska powrócił pełen wrażeń z tamtych miast legend. Ale i sam swoje skromne miasto zamienił w legendę. Do dziś przyjeżdżają tu z Paryża, Berlina, Tel Awiwu, żeby pooddychać powietrzem młodości Chagalla. Jednak nie widomo, gdzie zniknęły prace artysty z tamtego okresu. Jakby zmiótł je kolejny tajemniczy pożar. Podczas rewolucji w 1917 władze mianowały go komisarzem do spraw sztuk pięknych w mieście.