Wanda Szado-Kudasik to poetka niezwykła. I kobieta niezwykła. Piękna, jak jej poezje

Pisze gwarą, mimo że w góralskiej izbie spędziła tylko kilka lat życia. Pisze, bo tak czuje i tak myśli. A myśli o domu rodzinnym, bliskich, górach, przyrodzie, zapachu ziół i ludziach, których już nie ma. O dobru, którego jest zawsze więcej od zła. Wrażliwa na drugiego człowieka, na dzieje przodków i proste rzeczy, które dzieją się tuż obok. Wanda Szado-Kudasik to poetka niezwykła. I kobieta niezwykła. Piękna jak jej poezje.