Papież i jego generał

Cmentarz ten wznosi się prawie naprzeciw zapory, nieużywanej już dzisiaj zupełnie, która mimo swojego ogromu i okazałości przypomina ludziom, że nawet najwspanialsze dzieła człowieka mogą stać się niebezpieczne i zagrozić jego kruchemu życiu. Spotkanie Jana Pawła II z rodzinami ofiar i z osobami, które przeżyły tragedię, było bardzo wzruszające. Papież wygłosił tam przejmującą mowę, dzięki której wszyscy poczuli się bliscy sobie nawzajem i stali się jedną wielką rodziną przywołującą pamięć tamtego smutnego wydarzenia. Jan Paweł II podkreślił, że wszyscy chrześcijanie żyją konkretną nadzieją, a wręcz pewnością, iż spotkają swoich zmarłych braci w domu Ojca. Potem rozmawiał osobiście z wieloma obecnymi osobami i każdą z nich pobłogosławił.

Następnie Ojciec Święty, znowu helikopterem, wrócił w okolice Lorenzago i tym razem już samochodem przejechał ulicami tego miasteczka pośród wiwatującego tłumu wiernych. Wiele zgromadzonych tam osób miało pierwszą i ostatnią być może możliwość zobaczenia Papieża z tak bliska. W ten sposób kończył się świąteczny dzień, w czasie którego Jan Paweł II miał tyle samo obowiązków duszpasterskich, co zwykle w Rzymie. Był on jednak przyzwyczajony oddawać się swojej posłudze całym sobą. W każdej chwili szukał okazji, aby spotkać się z ludem Bożym.

Następny dzień, 13 lipca, może służyć jako dowód na to, że góry, zamiast ujmować sił Ojcu Świętemu i męczyć go, dodawały mu sił.