Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny w dawnej sztuce przedstawiano przeważnie łącznie z Jej zaśnięciem.
Mrok nocy rozświetlają tylko pochodnie zapalone przed pogańskim posągiem i złowieszczy żar węgla rozpalonego pod rusztem. Na ruszcie kona Wawrzyniec, męczennik i diakon, skazany na śmierć 10 sierpnia 258 roku przez cesarza Waleriana.
To jedno z najwcześniejszych w sztuce zachodniej przedstawień Przemienienia Jezusa na górze Tabor.
Święty Jakub Starszy, syn Zebedeusza, był jednym z dwunastu apostołów Chrystusa. W sztuce hiszpańskiej często przedstawia się go jednak jako rycerza walczącego z Maurami.
Święta Maria Magdalena zawsze była chętnie malowana przez artystów. Jednym z najbardziej popularnych motywów w sztuce było pokazanie jej jako osoby niosącej flakonik z olejkiem.
Obraz utrzymany jest w modnej we Włoszech w XV i I połowie XVI w. konwencji „santa conversazione” (święta rozmowa). Był to typ wizerunku Madonny przedstawiający ją z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych. Taka kompozycja symbolizuje Kościół.
Tytuł fresku może być nieco mylący. Dysputa oznacza przecież zwykle ścieranie się różnych poglądów. Przedstawione na malowidle osoby nie spierają się jednak, tylko próbują zgłębić zagadnienie obecności Chrystusa w Eucharystii.
Święty Paweł na chwilę przerwał pisanie. Przyłożył rękę do zamyślonej twarzy tak, jakby chciał się zastanowić nad najlepszym doborem słów. Patrzy w dal. Światło z zakratowanego okna oświetla oblicze tego wielkiego apostoła.
To tylko pozornie niewinna zabawa dzieci. Mały św. Jan Chrzciciel podaje małemu Jezusowi szczygła. Ten ptak jest symboliczną zapowiedzią męki Zbawiciela.
Pewnej nocy św. Antoni Padewski miał objawienie, że odwiedza go Dzieciątko Jezus.