Zbliża się świt, sygnalizowany czerwoną poświatą. Potężne kamienne drzwi grobowca leżą na ziemi, a zmartwychwstały Chrystus unosi się na tle nieba.
Dominikos Theotokópulos, zwany El Greco,„Zmartwychwstanie”, olej na płótnie, 1596–1600, Muzeum Prado (Madryt)
Maryja leży na łożu śmierci. Wokół niej gromadzą się zrozpaczeni apostołowie. Najbliżej zmarłej dostrzegamy jednak skrzydlatą postać. Anioł – wysłaniec Boga – przybył niewątpliwie w jakiejś ważnej misji.
„Apostoł Jakub Większy”, olej na płótnie, 1618–1623, Muzeum Prado, Madryt
Wyjątkowe miejsce: podziemia kamedulskie pamiętające kilka wieków historii – i wyjątkowy temat – znajdywanie sacrum w najzwyklejszych, codziennych wydarzeniach. Poszukajmy wspólnie „Miejsc Teologicznych”.
– Obraz powstał w 1961 r. i został namalowany przez brata Felicissimusa Marię Sztyka. Do tworzenia zachęcał go sam o. Maksymilian Maria Kolbe – mówi o. Jan Maciejowski, franciszkanin, proboszcz parafii św. Antoniego.
Jedna z najmłodszych parafii w diecezji łowickiej może pochwalić się świątynią, której zazdrościć mogą wierni w całej Polsce.
Bazylika Narodzenia Najświętszej Maryi Panny jest jednym z trzech słynących łaskami sanktuariów Matki Bożej w archidiecezji lubelskiej.
Znany obraz Caspara Friedricha „Brama cmentarna” (1825-1826, Gemäldgalerie, Drezno) przedstawia wrota cmentarne, ozdobione wyobrażeniami Arma Christi, symbolami pasji Zbawiciela.