Spojrzenie na rzeczywistość „samotnych-poszukujących”, pragnących wytrwać przy wyznawanych wartościach w społeczeństwie, w którym wszystko jest dozwolone.
Z entuzjastycznym przyjęciem przyjęto w Japonii polski film "Pora umierać", ukazujący ostatni okres w życiu 91-letniej samotnej kobiety.
„Oto jest czas napięcia pomiędzy śmiercią, a narodzinami, samotne miejsce gdzie krzyżują się trzy sny pośród błękitnych skał”.
Modyń nie przypomina klasycznej samotnej „wyspy”. Góra jest bowiem potężna, rozłożona szeroko, a w doliny spływa paroma długimi grzbietami.
Co szóste niemieckie dziecko dorasta bez jednego z rodziców. Od początku lat 70. liczba samotnych matek w tym kraju wzrosła trzykrotnie.
Rekolekcje przeżywamy najczęściej w Kościele, razem z innymi, z okazji świąt czy ważnych uroczystości. Ale można to robić również samotnie, w zaciszu domu.
Są mniej buntowniczy, bardziej tolerancyjni, ale mniej szczęśliwi, samotni, nieprzygotowani do dorosłości. Zdecydowanie mniej religijni. Amerykańska psycholog charakteryzuje pokolenie nastolatków z komórką w ręku.
Najbardziej samotną osobą w Polsce jest Pan Jezus w tabernakulum – te mocne słowa wypowiada kobieta, zakonnica, matka. Siostra Małgorzata Chmielewska ma w zanadrzu wiele mocnych zdań.
Mistrz obserwuje świat z perspektywy barowego stolika. Czuje się samotny, więc pije, ale mimo to wydaje się najbardziej trzeźwym i stabilnym elementem teatralnej rzeczywistości.
O samotnej wyprawie na Noszak, najwyższy szczyt Afganistanu, o kraju targanym wojnami ale też życzliwych, choć surowych ludziach opowie w magazynie Świat jest piękny Łukasz Kocewiak podróżnik, himalaista