Do księgarń trafiło polskie tłumaczenie powieści "Czarna księga" tureckiego noblisty Orhana Pamuka. Opowiada ona o adwokacie wyruszającym na poszukiwanie swojej żony, która pewnego dnia opuściła ich dom.
„Biała wstążka” Michaela Haneke ma formę kryminału. Nie zagadka jest w nim jednak najważniejsza. Ta nie zostaje nawet rozwiązana. Zło nie zostaje ukarane. Ważniejsze od pytania "kto zło czyni" jest pytanie: kto za zło odpowiada?
Niezwykły jest ten pojedynek w blasku świecy.
Czarnowłosa roznegliżowana piękność tańczy, przygrywając sobie na egzotycznym instrumencie. To Salome, córka Herodiady, żony króla Heroda.
Jesteśmy świadkami dramatycznej chwili. Oprawca mieczem przecina gardło świętej Agnieszki.
Wieczernik znany był od wczesnych wieków chrześcijaństwa jako „górny kościół apostołów”. Była to przecież katedra św. Jakuba, pierwszego biskupa Jerozolimy.
To fascynujące, jak Piłat odbierany jest przez dawnych i współczesnych historyków i filozofów.
Przenieśmy się w świat, gdzie tak łatwo można zapomnieć o prawdziwych problemach życia, gdzie w powiewnych sukniach panie eksponowały wdzięk i urodę.
Czyli Monica Bellucci i jej legendarna rola.
W ostatnich latach amerykańskie kino niezależne eksploruje temat dzieciństwa i jego końca („Bestie z południowych krain”, „Moonlight”). Kiedy i dlaczego koniec dzieciństwa ma miejsce? Czy zawsze musi być brutalny? A może w jakiś sposób świat dorosłych takim go czyni.