Ci, którzy czytali „Weisera Dawidka”, debiutancką powieść Pawła Huellego, wiedzą, jak uwodzącą siłę ma jego pisarstwo.
Jedną z zalet pisarstwa prof. Andrzeja Nowaka jest stawianie aktualnych pytań w kontekście wydarzeń historycznych.
Dominującym wątkiem w pisarstwie ks. Jerzego Szymika jest zmaganie się o wiarę w świecie dominującej i „oczywistej” niewiary.
Z pisarstwa Kundery płynie, ukryta za zasłoną humoru, przestroga, że życie bez odpowiedzialności staje się nie do zniesienia.
Z pisarstwem ojca Wilfrida Stinissena (1927–2013) zetknąłem się 30 lat temu, czytając jego książkę o nocy ciemnej („Noc jest mi światłem”).
Styl jego pisarstwa w niczym się nie zdezaktualizował - miał zdolność przystępnego pisania o kwestiach trudnych, popularyzował wiedzę religijną nie spłycając jej jednak.
Książka Dariusza Kuleszy została poświęcona życiu i pisarstwu Zofii Kossak-Szczuckiej, będącym świadectwem wierności wobec wartości wybranych raz na całe życie. Te wartości to chrześcijaństwo, patriotyzm i rodzina.
Po raz pierwszy literacka Nagroda Nobla trafiła do rąk reportera - Swietłana Aleksijewicz otrzymała ją za "polifoniczne pisarstwo, pomnik cierpienia i odwagi w naszych czasach". Twórczość Aleksijewicz koncentruje się wokół pomijanej i wypieranej historii ZSRR i Rosji.
Nakładem diecezjalnego wydawnictwa Biblos ukazał się pierwszy tom historii fantasy napisanej przez tarnowiankę Annę Kościółek.
Czyli rzecz o podwawelskim fenomenie kulturowym.